In deze tijd waarin aanraking alleen mogelijk is tussen samenwonende stellen en gezinnen is dit best zuur voor alle mensen die alleen wonen. Ik vind het fijn als iemand even mijn rug krabt of insmeert op een plekje waar ik zelf niet bij kan of gewoon omdat het een lekker gevoel is. Tijdens mijn dagelijkse wandelingen zie ik stelletjes blij hand in hand lopen terwijl ik er dan ruim omheen passeer vanwege de 1,5 meter regel. Ik geef toe, soms ben ik best jaloers op andere mensen die lekker samen zijn.  De 3 kussen cultuur is niet mijn ding. Wel geniet ik wel van een fijne hug met familie of vrienden.  Soms mis ik de aanwezigheid van een vriend of vriendin maar waak ervoor in een neerwaartse spiraal van nare gevoelens of tekortkomingen te belanden. Het is mijn aard om manieren te zoeken hoe ik daar een positieve draai aan kan geven. En die positieve draai mag dan geen kunstje worden van opgelegd optimisme waarin ik mezelf van alles wijs maak. Maar er zit wel een kern van waarheid in dat opgelegde optimisme.  “Fake it until you make it” wordt er gepredikt. Bijvoorbeeld door te knuffelen worden endorfine aangemaakt waardoor het geluksgevoel ontstaat.  Hoe kun je nu endorfines aanmaken zonder aanraking? Beweging is een goede leverancier van endorfines.  Aandacht voor je lichaam helpt ook. Ga lekker in bad of douchen en verzorg je lichaam met een scrub smeer je in met een lekkere bodylotion. Maar er zijn meer mogelijkheden! De afgelopen fysiek contactloze weken heb ik mijn brein voor de gek gehouden. Onderzoekers en psychologen, waaronder Eric Scherder, hebben aangetoond dat ons brein ook reageert op suggestieve beelden.  Gedurende video/bel gesprekken stel ik mij open voor het contact met deze persoon en visualiseer dat we liefdevol met elkaar verbonden zijn. Bewust ervaar ik de aandacht die de ander mij schenkt en andersom mijn aandacht voor de ander.  Je kunt het een energetische aanraking of samenzijn noemen.  Ik merkte dat ik blijer werd van deze contact momenten. Het leek of dit contactmoment langer effect had dan gewoonlijk na een (video)telefoongesprek. Een ander voorbeeld. Laat je meevoeren in TV programma’s, films of boeken waarin liefde en aandacht een belangrijke rol speelt.  Op mij werkt dat heel positief. Tot slot: Stuur een kaartje of maak bijvoorbeeld een pan soep voor iemand.  Daarmee verhoog je niet alleen je eigen gelukshormonen maar ook die van de ander.  Zolang we verstoken blijven van de echte aanraking lijkt me dit een goed alternatief. Ik voel me goed op deze manier. Hoe doe jij dat?