Het verhaal van Rita.

Voor de klas staan, was destijds een bewuste keuze voor mij. Na al die jaren vind ik het vak nog steeds geweldig. Mijn motivatie om kinderen les te geven is behoorlijk sterk.
De lesmethodes veranderden zo nu en dan en daar ging ik flexibel mee om. Vernieuwingen houden me alert en waar het in de basis om gaat, kennis doorgeven, blijft uiteraard hetzelfde.

Er gebeurde nog iets anders. De organisatie binnen en rondom scholen begon te veranderen. Scholen werden meer bedrijfsmatig opgezet, en ook dat had zo zijn voordelen. Jarenlang heb ik een vaste klas had gehad. Nu nodigde het nieuwe systeem mij uit meer deel uit te maken van een team en werd ik ook inzetbaar in andere klassen. Onverwacht bleek ik over meer competenties bleek te beschikken dan ik van mezelf wist. Achteraf gezien was dit zeker een positieve persoonlijke ontwikkeling.
Overzicht op de lesstof, leerlingen, leerkrachten, organisatie werd verkregen door het bijhouden en invullen van overzichten en volgsystemen. Op deze wijze werd evaluatie van processen en projecten mogelijk en kreeg de school meer structuur.
Veel administratie bijhouden, hoorde eerlijk gezegd niet zo bij mijn keuze voor het onderwijs. Het is natuurlijk noodzakelijk om de vorderingen van de leerlingen goed in kaart te brengen. Op enig moment kreeg ik het gevoel dat ik steeds minder tijd voor mijn lessen had. Ik probeerde het beste van mezelf te geven en het doet pijn als je onvoldoende tijd ervaart om bepaalde kinderen beter op weg te helpen en die je, mede daardoor, tussen wal en schip ziet zakken. Ik weet dat ik niet te kort schiet, maar toch voelt dat wel zo. Hoe kon het gebeuren dat “het systeem” de menselijke benadering verdrongen heeft en administratie en registratie hoger waardeert.
Ik heb gezien dat leerkrachten dit vaak ervaren als persoonlijk kwetsende en energie zuigende omstandigheden en op termijn kan dit leiden tot ontevredenheid over je werksituatie tot lichamelijke klachten zoals stress of burn-out.

Moet ik dan maar stoppen met mijn werk in het onderwijs?

Mijn reactie op het verhaal van Rita:
Passie en je persoonlijk verlangen zijn het uitgangspunt om je opnieuw te oriënteren op je werk als leerkracht. De omstandigheden kun je niet veranderen. Wel hoe jij er mee omgaat. Door anders in je werk te gaan staan, kan je de motivatie weer vinden om vanuit passie je met je werk te verbinden.

Het traject “Terug naar passie in je werk” helpt jou daarbij. Het is een coaching en training traject van 8 sessies. Klik hier voor meer informatie.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Scroll to Top